Deel twee…
Roosendaal ken ik eigenlijk niet; je komt er vanuit de Randstad op weg naar Zeeland met de trein, door, maar meer dan overstappen doe ik in Roosendaal niet. Nu heb ik een afspraak met wethouder Kees Jongmans, en twee van zijn ambtenaren in het stadhuis.
Het is nog steeds een donkere, koude en grijze vrijdag. Mensen wijze me voor het station de weg, rechtdoor, tot de Molenstraat, rechtsaf en dan de borden volgen. Ik doe als gezegd, en kom door verloederde straten. Hier moet de handel in drugs levendig zijn geweest; vreemde, gesloten, vergane panden met onduidelijke bestemmingen schakelen zich aan een. Ergens een poes in een vensterbank voor het raam. Het regent zachtjes.
De gemeente lanceerde eerder deze week een mooie website, www.wegwijsroosendaal.nl .
waarin burgers uit Roosendaal op de meest eenvoudige wijze hun weg kunnen vinden voor hulp, advies, en uitleg van en over gemeentelijke diensten, en over werk, zorg, en inkomen. Dat lijkt allemaal heel vanzelfsprekend, maar is het niet. De meeste mensen hebben geen idee welke rechten en plichten men heeft, en welke mogelijkheden de overheid kan bieden. Bovendien is het gepuzzel op het internet voor veel mensen lastig want waar vind je nu eens een helder en eenvoudig overzicht?
Kees Jongmans, wethouder in Roosendaal, is de enthousiaste inspirator achter deze website, die werd ontwikkeld door twee jonge ambtenaren, Helma Karter en Marga Bogers. Beiden hebben geen ervaring met het ontwikkelen van zo,n project, en doen zelfs heel ander werk bij de gemeente. Maar Kees Jongmans stimuleerde juist jonge ambtenaren om iets buiten de geijkte kaders te doen. “Ons college programma heeft als titel Kansen voor Iedereen” en dat eigenlijk over armoede beleid. We hebben twaalf projecten benoemd die we stap voor stap uitvoeren. Een daarvan was een manier vinden om voor een ieder alle beschikbare informatie over alles wat met geld, werk, en zorg te maken heeft, toegankelijk te maken. Nou, hoe doe je dat? En welke groepen in de maatschappij moet je daarvoor bereiken?”
De twee jonge ambtenaren zijn de wijken in gegaan, hebben talloze mensen gesproken, die voorheen in armoede verkeerden, langdurig werkloos waren, of dakloos. En juist deze mensen hebben duidelijk gemaakt op welke manier, en met welke middelen je moet gebruiken. Zij hebben ervaring, weten wat bijstand is, en bijzondere bijstand. De website, met eenvoudige taal en heldere iconen, en zelfs met een gesproken versie, wordt nu onder de aandacht gebracht van de burgers in Roosendaal. Jongeren, als vrijwilligers, helpen bij speciale activiteiten en manifestaties, om de site onder de aandacht te brengen.
Het is al halverwege de middag wanneer het stadhuis in Roosendaal verlaat. Het regent hard; de lucht is zwaar en loodgrijs. Ik verlaat het centrum in de richting van het dorpje Wouw, maar nog voor ik de stadsgrens van Roosendaal bereikt heb, trek mijn regenpak aan. Het is niet anders, denk ik, door lopen jongen.
Aan de rand van de stad ontdek ik aan mijn rechterhand een rare groep van huizen met en “oud Hollandse trapgevels”. Het is niet wat het lijkt…. Het is een outlet centrum: een verzameling winkels met afgeprijsde merkkleding. Kopen, kopen, kopen…. Er wapperen vlaggen en vaandels, en het parkeerterrein staat vol, zelfs op een zo triestige vrijdagmiddag als nu. Het is te nat om er naar toe te lopen en de blik te scherpen. Bovendien wordt het al donker, merk ik. Over een fietspad, langs een drukke weg, wandel ik voort, in de richting van Bergen op Zoom. Na ongeveer zeven kilometer, halverwege, durf en kan ik niet verder. Ik loop, vrijwel onzichtbaar en doorweekt, vlak langs voorbij rijdende auto’s en vrachtauto’s. Soms duwt de slagwind van een vrachtwagen uit balans. Zou er hier, bedenk ik me, ergens een bushalte zijn? Wanneer ik een huis passeer, en zie dat daar een open haard vuur brandt, bel ik aan. Misschien weet men hier waar en wanneer een bus… ik bel nog eens, en wacht, tevergeefs. Ik maak mijn bril droog, zo goed en kwaad als het gaat, kijk nog eens goed door het raam…. een namaak open haard; niemand thuis.