Goeree-Overflakkee… Over de SGP, de winst en goede moed.

Stellendam.- Daags na de gemeenteraadsverkiezingen op Goeree-Overflakkee verzuchtten een meneer en mevrouw, in het centrum van Middelharnis: “Dat kan hier niet, op zondag de winkels open. Dat is… dat kan niet. Al die kleine winkels zouden er aan kapot gaan en de mensen willen het niet. Nee, het is mooi zo. Nu blijven de winkels op zondag dicht. Daar ging het om.”
De meneer en mevrouw hadden juist boodschappen gedaan bij de HEMA in Middelharnis toen ik hen vroeg naar de uitslag van de verkiezingen. De SGP, vertelden ze, kreeg er negen van de negen en twintig zetels in de nieuwe gemeenteraad en werd daarmee de grootste partij van het eiland. Ook de andere christelijke partijen, ChristenUnie (4 zetels) en het in mindere mate CDA (3 zetels) deden het goed. Deze drie partijen, aangevuld met de VVD zullen het nieuwe college vormen; de SGP levert twee wethouders; de overige partijen elk een.
Tijdens mijn wandeling door Middelharnis en Sommelsdijk is men mild over de uitslag. Een deel van de bevolking op Goeree is gericht op of verbonden met Rotterdam; het overgrote deel van de mensen echter is verankerd in het eiland, met de dorpen en het land. Beslotenheid, eenvoud, de verschillende kleuren van het protestantisme en hard werken, bepalen het ritme van de dagen en seizoenen.
Een wandeling door Middelharnis-Sommelsdijk is de moeite waard. Je ontdekt de aardigste straten, kerken en pleinen en markante huizen die getuigen van voorbije welvaart. In een van de mooiste boekhandels die ik op mijn tocht ben tegen gekomen, van den Boom in de Voorstraat, vind je een aanbod van boeken en schrijvers die mij volstrekt onbekend zijn. Er blijkt in de christelijke boekhandel een geheel eigen taal en cultuurwereld te bestaan die zelden of nooit wordt opgemerkt in niet-kerkelijke kringen. Je vindt er romans, non-fictie, theologie, bijbels, cd’s, speelgoed en dat alles in echt een van de mooiste boekhandels die ik ben tegen gekomen.
Het blijkt lastig om met de lokale sociaal democraten in contact te komen. Tijdens het jongste congres sprak ik wethouder van Puffelen aan, berichtte de voorzitter en een van de kandidaten op de kieslijst. Tijdens mijn wandeling ben ik het gemeentehuis van Middelharnis binnen gelopen in de hoop daar daags na de verkiezingen iemand tegen te komen maar kreeg nergens een teken van leven.
Jan Bruggeman, die ik aan de rand van Middelharnis tegenkwam, was een van de trouwe PvdA kiezers. Hij haalde zijn schouders op over de winst van de SGP. “Het is mijn kleur niet, maar ja,” zei Bruggeman. Jan maakt zich zorgen over de toekomst. Binnenkort verhuist hij met zijn onlangs gepensioneerde vrouw naar een appartement waarvan de huur 250 euro hoger is dan zijn huidige eengezinswoning. De woningbouwvereniging had hen voorgehouden dat het echt een buitenkans was, dat appartement, en ook dat ze wel huursubsidie zouden gaan krijgen. “Maar nu gaan de pensioenen omlaag en de huursubsidie gaat er ook aan op termijn; dat zul je zien.”

Hoewel de verhuizing naar het appartement eerst binnen een paar maanden zal plaats vinden, kan Jan Bruggeman met zijn vrouw niet meer onder het dure appartement uit. “We hebben al vloerbedekking besteld en het werk in de tuin voor en achter het huis wordt te zwaar.” Jan vertelt over de eenvoud en armoede in het dagelijks leven van een halve eeuw geleden en concludeert: “We hebben een niveau van welvaart bereikt en kunnen niet meer terug. Dat kan niet,” besluit hij stellig.
Ik wandel langs een parallelweg naar Dirksland en aan de rand van het dorp komt er een meneer in een rolstoel aangereden, met zijn hond naast zich. Het is Ed Krijgsman; hij woont een eindje verderop, samen met zijn vrouw. Ed is dankbaar met het winterzonnetje; blij dat hij even naar buitenkan en frisse lucht kan opsnuiven. Ed is 54 jaar en heeft multiple sclerose. Gedurende twee en half jaar was hij opgenomen in een verpleeghuis in Rotterdam maar dankzij zijn persoonsgebonden budget en met de medewerking van verschillende instanties is er, vertelt hij, achter het huis een woon en slaap unit gebouwd waarin hij volledig kan worden verzorgd. Een klein team van verzorgers helpt hem elke dag. “Ik heb een geweldig leven gehad,”zegt Ed met een dankbare lach. Hij vertelt over de mooie jaren bij Shell in Pernis en hoe dankbaar hij is met het contact dat hij nog steeds heeft met zijn oude collega’s. Hij kan alleen nog zijn rechterhand gebruiken.. dat lijkt weinig maar Ed kan er zijn rolstoel mee rijden en de computer gebruiken. Als je het zo bekijkt is dat weer heel veel, en zo kijkt Ed tegen het leven aan. “Ik ben een dankbaar en gelukkig mens, “zegt hij. “Een ding misschien zou ik nog zo graag willen, een keer van A naar B lopen. Maar dat kan niet meer.” Hij glimlacht. Ik geef Ed de kaart van de voettocht waarop alle etappes zijn na te zien en het adres van de website te vinden is. “Misschien zijn mijn verhalen iets,” zeg ik, “misschien kunt U denken dat ik ook een beetje voor U gelopen heb.”

“zie verslag www.voettochtvanjan.nl”

From Goeree -Overflakke (deel een) Over de SGP, de winst en goede moed, posted by Jan Schuurman Hess on 12/11/2012 (19 items)